Khao Manee แมวเกราะเหล็ก ล่าทรชน

-อัพเดทสัปดาห์ล่ะ1-2ตอนทุกสันเสาร์-อาทิตย์ วันเวลาอาจแปลเปลี่ยนตามความสะดวกของไวเตอร์ในบางสัปดาห์แต่ตามปกติจะลงตอนใหม่ในวันเสาร์กับอาทิตย์

คุยกันก่อน

    สวัสดีครับนักอ่านทุกท่าน ขอต้อนรับสู่นิยายฮีโร่หญิง “ขาวมณี” นะครับ เหตุที่เขียนเรื่องนี้ออกมาก็เพราะไม่รู้ทำไมไวเตอร์เกิดอารมณ์อยากเขียนแนวฮีโร่หญิงขึ้นมาครับ555 โดยนิยายเรื่องนี้ไวเตอร์ก็ได้แรงบันดาลใจมาจากเฟรนชายคาเมนไรเดอร์ ดังนั้นโทนเรื่องจะออกไปในสไตน์คาเมนไรเดอร์ซะส่วนใหญ่นะครับ ซึ่งก็หวังว่าเรื่องนี้จะถูกใจคนที่เป็นสาวกคาเมนไรเดอร์กันนะครับ ส่วนคนที่ไม่ได้เป็นสาวกไรเดอร์ก็สามารถตามอ่านกันได้ครับ ถ้าอ่านแล้วชอบก็ฝากติดตามเป็นกำลังใจให้ไวเตอร์กันด้วยนะครับ ไวเตอร์จะพยายามเขียนให้ถึงตอนจบครับไม่ว่าคนอ่านจะมากหรือน้อยก็ตาม แล้วพบกันครับ^^

…………..

ขาวมณี

บทนำ 

    ดวงจันทราเต็มดวงที่ขึ้นมาทำหน้าที่บนท้องฟ้าสีดำในยามราตรีสะท้อนแสงจากดวงอาทิตย์ลงสู่พื้นดินในกรุงเทพมหานครเฉกเช่นทุกค่ำคืน ผู้คนในเมืองหลวงแห่งนี้ต่างทำกิจกรรมส่วนตัวของตัวเองกันไปตามปกติเฉกเช่นทุกค่ำคืน บ้างก็กำลังเที่ยวกลางคืน บ้างก็ทำงานกลางคืน หรือบางคนก็พักผ่อนอยู่บ้าน ทว่าคืนนี้ก็มีคนอยู่สามคนที่ทำกิจกรรมที่ไม่ปกติกันอยู่ ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าสองในสามคนกลุ่มนี้นั้นจะเรียกว่าคนได้ไหมในเมื่อคนหนึ่งนั้นเป็นชายไว้หนวดเคราที่มีผิวหนังเป็นสีแดงเพลิง ส่วนอีกคนนั้นเป็นชายที่อยู่ในชุดเกราะสีขาวลักษณะคล้ายชุดเกราะทหารมีลายคาดยาวสีชมพูคาดไปตามตัวดูสวยงาม ใบหน้าถูกปิดเอาไว้ด้วยหน้ากากหมวกเหล็กลักษณะเหมือนใบหน้าของแมวมีดวงตาสีน้ำเงินสวยงามดุจน้ำในมหาสมุทร ส่วนคนสุดท้ายที่อยู่ด้านหลังชายสวมชุดเกราะแมวสีขาวนั้นเป็นผู้หญิงตัวเล็กส่วนสูงเพียงร้อยห้าสิบแปดเซนติเมตรผิวขาวเหลืองไว้ผมดำยาวถึงกลางแผ่งหลังวัยยี่สิบสามปี 

    “เธอถอยไปก่อนเหวิน”ชายสวมชุดเกราะหน้ากากแมวกล่าวกับสาวร่างเล็กที่อยู่ด้านหลังของเขาในขณะที่ยืนเผชิญหน้ากับชายผิวสีแดงท่าทางดุร้ายเหมือนสัตว์ป่าตรงหน้า ซึ่งสาวร่างเล็กก็ยอมทำตามในขณะที่ชายผิวแดงยื่นมือขวาออกมาหาชายสวมหน้ากากแมวพร้อมลั่นวาจา 

    “ส่งนาฬิกานั่นมา!” 

    “ม..ไม่มีทาง!”ชายในชุดเกราะสีขาวตอบปฏิเสธกลับไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือที่เต็มไปด้วยความกลัว ถึงจะสวมชุดเกราะนี้อยู่แต่ตัวเขานั้นต่อสู้ไม่เป็นเลยแม้แต่นิดเดียวจึงไม่รู้ว่าจะรับมือกับศัตรูตรงหน้านี้ได้ไหม ซึ่งฝ่ายชายผิวแดงก็มองออกจึงเดินเข้ามาหาชายสวมเกราะสีขาวคนนี้อย่างสบายใจ “ย..อย่าเข้ามานะโว้ย!” 

    แม้ว่าชายสวมเกราะขาวจะตะคอกสั่งแบบนั้นชายผิวแดงก็ไม่คิดจะยอมทำตามหรอก เขายังคงก้าวเข้าไปหาเป้าหมายตรงหน้าพร้อมกับรอยยิ้มของคนที่กำลังจะล่าเหยื่อได้สำเร็จ ในเวลานี้หากเป็นปกติชายสวมเกราะหน้ากากแมวคงจะหันหลังใส่เกียร์หมาวิ่งหนีไปแล้ว แต่ด้านหลังของเขาในเวลานี้มีสาวร่างเล็กที่ชื่อว่าเหวินอยู่นี่สิจึงทำให้เขาต้องรวบรวมความกล้าเหวี่ยงหมัดว่ายน้ำเข้ามาต่อสู้ 

    “ย๊ากก!!” 

    พลั่กก!! 

    หมัดขวาของชายผิวแดงชกเข้าเต็มอกซ้ายของชายสวมเกราะขาวแบบจังๆ แม้ว่ามันจะดูเหมือนหมัดธรรมดาๆแต่หมัดนี้กลับมีความรุนแรงแรงไม่แพ้ลูกกระสุนปืนเลยแม้แต่น้อย มันส่งร่างของชายสวมหน้ากากแมวกระเด็นหงายหลังล้มลงไปดีดดิ้นอยู่บนพื้นด้วยความเจ็บปวด หากไม่ได้สวมเกราะขาวนี้ป้องกันเอาไว้แล้วล่ะก็เขาคงตายไปแล้วเป็นแน่แท้ จากนั้นชายผิวแดงก็ก้าวเดินเข้าไปเหยียบร่างของชายในชุดเกราะให้นอนอยู่หลังติดกับพื้น 

    “ขอนาฬิกานั่นล่ะนะ” 

    “ม..ไม่มีทาง!”ชายสวมหน้ากากแมวตอบปฏิเสธก่อนที่จะกดปุ่มอะไรบางอย่างที่ตัวนาฬิกาและชุดเกราะที่เขาสวมอยู่ก็ถูกดูดเข้าไปในตัวนาฬิกาเผยให้เห็นใบหน้าอันอ่อนเยาว์ของเขา ชายหนุ่มถอดนาฬิกาที่ข้อมือซ้ายออกแล้วก็โยนไปทางสาวร่างเล็กที่ชื่อว่าเหวินและออกคำสั่ง 

    “เหวินเอานาฬิกานั่นหนีไปซะ! อย่าให้ตกไปอยู่ในมือของไอ้พวกเอเลี่ยนสารเลวพวกนี้ได้!!” 

    “วอนนักนะมึง!!”ชายผิวแดงสบถด่าด้วยความไม่พอใจกับการตัดสินใจของคนที่อยู่แทบเท้าของตน เขาจัดการปลิดชีพเหยื่อรายนี้โดยการใช้นิ้วมือทั้งสี่นิ้วแทงทะลุหัวใจของเหยื่อเหมือนกับว่ามือของเขานั้นคือใบมีดอันแหลมคม จากนั้นชายผิวแดงก็หันไปสนใจผู้หญิงที่ชื่อว่าเหวินต่อ “ส่งนาฬิกานั่นมาซะนังหนู!” 

    เหวินที่เห็นพี่ชายของตัวเองถูกฆ่าตายไปต่อหน้าตนเองก็กำลังเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวศัตรูตรงหน้า แต่เธอก็พยายามรวบรวมความกล้าวิ่งเข้าไปหยิบนาฬิการูปแมวสีขาวที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมที่ข้อมือซ้ายแล้วก็กดปุ่นบนตัวนาฬิกาปุ่มป้อนรหัสประจำตัวประชาชนลงไปก่อนที่จะมีเสียงดังขึ้นมาจากตัวนาฬิกาสีขาวตัวนี้ 

    “Stanby” 

    “Armor up!”เหวินตะโกนออกมาก่อนที่จะใช้มืออีกข้างทุบลงบนหน้าปัดนาฬิกาอีกครั้ง ทว่ากลับมีเสียงดังออกมาจากนาฬิกาเรือนนี้และไม่มีอะไรเกิดขึ้น เสียงที่ดังขึ้นมาว่า 

    “ERROR!” 

    “ยัยโง่! ไม่ใช่ทุกคนนะที่จะใส่ชุดขาวมณีได้น่ะ”ชายผิวสีแดงกล่าวพร้อมกับก้าวเดินเข้าไปหาเหวินที่กำลังยืนตัวสั่นด้วยความกลัว หญิงร่างเล็กคนนั้นตัดสินใจกลับหลังหันวิ่งหนีไปทำให้เขาต้องถอนหายใจออกมาด้วยความรู้สึกหน่ายกับเหยื่อรายนี้ “เฮ้อ! ทำไมเหยื่อกี่รายต่อกี่รายถึงได้ชอบชวนเราเล่นวิ่งไล่จับกันนักนะ?” 

ชุดเกราะขาวมณี

---

-เริ่มอัพเดทตอนที่1วันเสาร์ที่ 7 กันยายน พ.ศ.2567 รอติดตามกันได้เลยครับ^_^